De 4e selectie wedstrijd NK vliegvissen in Haastrecht door Ben Quispel

Het is zondag 6 oktober 2019, 6.45 uur als we bij de Walnood (zo heet het gebouw echt, Walnood met een d) arriveren in Haastrecht voor alweer de 4e wedstrijd van NK vliegvissen.

Het is nog donker en de weersvoorspellingen zijn veel regen en windkracht 4. Na de loting en een bak thee vertrekken we naar de Schaapskooi om daar te horen wat we al weten tijdens de briefing.

De wedstrijd begint om half negen; er worden 6 manches van 40 minuten afgewerkt, met het wisselen van stek en nog een extra pauze rond lunchtijd. De wedstrijd eindigt rond 18 uur.

Mijn verwachtingen zijn hoopvol, we hebben verschillende keren getraind op dit parcours en steeds werd er goed vis gevangen. De resultaten liepen wel terug naarmate de wedstrijd dichterbij kwam, er was de laatste weken dan ook veel hengeldruk van alle wedstrijdvissers die aan het trainen waren.

De verwachtingen over de hele competitie zijn minder optimistisch. Tot nu toe zijn mijn resultaten ronduit slecht; met 2 x een blank en 1x een schamele 43e plaats is een kans op een goede klassering verkeken. Maar het blijft steeds een leuk zo’n wedstrijddag, de sfeer in het team is goed, we  stimuleren en inspireren elkaar.

Om half negen gaat de A-visser, Charlie, aan de slag, hij vangt twee visjes, daarna vang ik als B-visser één visje. De hogere verwachtingen worden hiermee de grond in geboord.  Ook de volgende manches blijft het resultaat mager.

De weergoden zijn wel op de afspraak, van het begin tot het einde van de wedstrijd regent het bijna continue; alle types regen komen voorbij: van motregen tot geselende slagregens met windstoten en grote bellen op het water. Zelfs de vis lijkt te schuilen voor dit noodweer. Het is echt extreem, na verloop van tijd zien mijn handen eruit alsof ik uren in het water heb gelegen en mijn vingers verkrampen zodat het aanknopen van een vlieg of het noteren van Charlie’s vangsten zo goed als onmogelijk is. Verschillende deelnemers staken de wedstrijd vanwege onderkoeling en/of kletsnatte kleding. Als ik tijdens een van Charlie’s manches beschutting heb gevonden achter een hek doe ik nog snel even een powernapje, wat ruw onderbroken wordt omdat ik een gevangen vis moet controleren.

Geluk bij een ongeluk staat de wind in de rug, m’n oude neopreen waadpak houdt me goed warm. De wind maakt het werpen soms erg lastig en nogal wat collega vissers moeten een nieuwe tippet aanknopen omdat hun lijn in de struiken is beland of erger nog: de haak zit in je rug.

Hoe goed je ook traint, elke wedstrijd heeft de vis toch weer iets anders op het menu dan de dagen ervoor. Ik start met een redtag goudkop en als tweede vlieg een stokje met oranje kraal. Maar allebei zijn ze veel minder succesvol dan de afgelopen weken en dus wordt het zoeken naar de juiste vlieg. Charlie vangt ook niet veel en is ook nog aan het zoeken naar de juiste nimfen. Bij de buren wordt gefluisterd dat het een zwarte nimf met oranje kraal moet zijn, daar zijn al 4 vissen op  gevangen en verschillende aanbeten. Die nimf heb ik alleen in maat 14 en dat is te groot zo blijkt in de volgende manche. Uiteindelijk blijkt dat we op het moeilijkste stuk zijn gestart; naarmate de wedstrijd vordert nemen de vangsten toe.

Het is een bijzondere ervaring om onder deze omstandigheden te vissen, ik kon me blijven focussen op het vissen en m’n werptechniek en had zodoende weinig hinder van de weersomstandigheden. Soms lukte het me zelfs om de wind in mijn voordeel te gebruiken bij een verre worp. Daarnaast was ik blij dat Jan in het vak naast me viste en vliegen voor me wilde aanknopen, want mij lukt het niet meer met m’n verkrampte handen.

Om in wielertermen te spreken was dit de Parijs-Roubaix van het vliegvissen, erbarmelijke omstandigheden, uitvallers en toch een winnaar.

Totaal verzopen, zo voelde ik me na afloop van de wedstrijd. Verkrampte handen, verkleumd. M’n waadjack is niet door de waterdichtheidstest gekomen, dus toch natte bovenkleding. Het Indisch buffet bracht weer wat warmte. Rondkijkend zie je dat iedereen zit bij te komen van de zware wedstrijddag.

De resultaten van ons team waren heel behoorlijk, we eindigden als team vierde, wat voor dit team een nieuw hoogtepunt is. Zelf eindig ik met 11 vissen op een achttiende plaats. Voor mij een goed resultaat. Ger gaat naar de finale en zal in Baggelhuizen een flinke slag moeten slaan wil hij top tien eindigen. Succes daarmee, en op naar seizoen 2020.