Eind juni 2014 zijn we met vier man voor de eerste keer wezen vissen in Wales, onder andere op de Dee, de Mawddach en een wonderschoon bergmeertje. Het weer was zo mooi, ook in de weken daarvoor, dat de visresultaten door de lage waterstand wat tegenvielen. Maar dat werd ruimschoots vergoed door de prachtige omgeving...

Zoals gezegd zijn we gaan vissen in Wales in het Snowdownian National Park, een prachtige omgeving. We gaan met vier man en twee auto's en nemen de nachtboot Rotterdam-Hull. Na aankomst in Hull is het nog ongeveer 3,5 uur rijden voordat we in Bala zijn, waar we op het postkantoor de rod licences kunnen kopen voor 8 dagen (23 pond). Dit zijn algemene vergunningen, vergelijkbaar met onze vispas. Daarnaast moet je nog dag- of weekvergunningen kopen om op stukken rivier of op een meertje te mogen vissen. We kopen meteen ook een dagvergunning voor de Dee bij Bala (12,50 pond).

Het huisje ligt bij Penmaenpool aan het estuarium van de Mawddach, met een kroeg/restaurant en een mooie houten brug voor de deur. Het uitzicht over het estuarium is prachtig. We gaan eerst boodschappen doen in Dolgellau en zien daar dat het water in de Mawddach erg laag staat. Het is de afgelopen weken mooi weer geweest, en ook deze week zal het mooi weer blijven. Het huisje ligt niet alleen prachtig, maar is ook ruim genoeg voor vier personen en heeft een grote eetkeuken en buiten genoeg plaats om onze waadpakken te drogen. Heel plezierig.

Zo 22/6. De eerste visdag beginnen we dus vol goede moed op de Dee bij Bala. Het water is diep genoeg en kristalhelder en de omgeving is prachtig. Maar meer als een paar kleine forelletjes en vlagzalmpjes weten we er niet te vangen.

Ma 23/6. De volgende dag kopen we een weekvergunning voor de Mawddach (50 pond), vooral omdat een dagvergunning relatief duur is (30 pond). Achteraf blijkt dit een beetje weggegooid geld, want op de Mawddach staat het water erg laag en er zijn niet veel diepe pools. Dus ook hier vangen we bijna alleen kleine forelletjes, vlagzalmpjes en zelfs echte zalmpjes. Wim ziet bij een diepere pool bij het dorp een aantal zalmen staan, die daar liggen te wachten op hoger water om verder te trekken. 

Toch maak ik hier iets mee dat ik niet snel zal vergeten: ik zit op een bank uit te rusten en zie een rat in het water zwemmen. Hij zwemt wel wat raar, dus ga ik eens wat dichterbij kijken. Het blijkt een zwemmende mol te zijn, die ik uitgebreid kan fotograferen, ook als hij de kant op kruipt. Uiteindelijk verdwijnt hij onder een steen aan de kant. Ook komt er een paard achter me drinken terwijl ik in het water sta. Tegen de middag word ik gecontroleerd door een boswachter van het Snowdownian park, en even later komt zijn collega erbij staan buurten. Dat blijkt een echte vliegvisser, maar ik kan hem nauwelijks verstaan, want hij spreekt Welsh. Gelukkig kan zijn collega het vertalen: "Eigenlijk zijn we gek dat we hier staan te vissen op dit uur van de dag. Het water is veel te laag en het weer is veel te warm. Als je al wat wilt vangen moet je 's avonds en 's nachts in de diepere pools zijn. En iets verderop aan de kust is een soort lagune waar je goed harder, zeeforel en baars kunt vangen, maar weer vooral 's nachts!" 

Hij geeft ons ook het adres van zijn vader, die vergunningen kan regelen om op een prachtig bergmeertje te vissen met echte 'wild brown trout'. De manier alleen al waarop hij dit uitspreekt doet je kwijlen. 
De wedstrijd Nederland-Chili (2-0) 's avonds maakt veel goed!

Di 24/6. De volgende dag gaan we eerst vissen in die lagune (Broad Water bij Tywyn). Het is nog een hele toer om aan de goede kant van het water te komen en het waait er hard. Maar wel weer een prachtige omgeving. Ik vis zelf niet mee vanwege de wind, maar ook Nico, Ben en Wim houden het al snel voor gezien. Nog dezelfde avond belt Wim met die vader, Emyr Lewis, om een vergunning voor het bergmeertje te regelen. We treffen het: hij gaat er zelf morgen met een vriend vissen, dus we kunnen achter hen aanrijden. Dat is maar goed ook, anders hadden we het nooit gevonden.

Wo 25/6. 's Morgens staan we na een prachtige autorit door een bergpas om 10 uur voor de deur bij Emyr Lewis, en hij laat ons z'n vliegendozen zien. Goed gebonden vliegen en Emyr blijkt captain te zijn geweest van het Welsh vliegvis team. Nou, een betere gids kun je natuurlijk niet treffen. Als de vergunningen zijn geregeld (12 pond) en z'n vismaat is gearriveerd, vertrekken we in colonne naar het bergmeertje. Het is zeker een half uur rijden over de heuvels, en het laatste deel alleen zandpad. Verschillende keren moeten we een hek open doen en weer dicht maken voor de schapen. Het is maar goed dat het de afgelopen weken droog is geweest, anders waren we hier nooit met gewone auto's kunnen komen. Maar uiteindelijk kom je bijna in het paradijs: geen weg in de buurt, en een bergmeertje met wilde bruine forellen. Wij stoppen bovenaan het zandpad, Emyr rijdt in zijn tereinwagen door naar het water, waar enkele visbootjes op de kant liggen. Emyr vist met zijn vriend vanuit een bootje met electromotor, wij gebruiken onze bellyboats. Het advies van Emyr is om met droge vliegen (kevertjes, hoppers) tegen het riet aan te  vissen, en ik krijg daar ook een aanbeet die helaas los schiet. Je moet hier snel zijn en 
met gestrekte leader vissen, anders mis je ze. Ook Ben en Nico missen er een paar en bij Wim knalt er een door de lijn als hij wat dieper vist. Dus weer geen vis, terwijl Emyr er zeven vangt en zijn vismaat een. Helaas, maar wat zou ik nog eens graag naar deze plek teruggaan.

Emyr adviseert ons voor grote vlagzalmen een ander traject van de Dee en geeft ons het adres. Wim belt 's avonds nog met de secretaris van de club in Corwen. Ze zijn wel bezig met dagvergunningen, maar dat is nog niet geregeld. Nog dezelfde avond krijgt Wim een sms-je dat de dagvergunningen op voorspraak van een erelid toch zijn geregeld (20 pond) en dat ze de volgende dag zullen klaarliggen bij de newsagent in Corwen.

Do 26/6. De volgende dag weet de mevrouw van de newsagent in Corwen direct al wat we komen halen: de vergunningen (20 pond), keurig met kaartjes waarop de drie vistrajecten staan aangegeven. Het water is hier dieper dan op het traject bij Bala en er zitten meer pools. Nico vangt hier na de lunch met een klinkhamer vliegje de vlagzalm van zijn leven, een echte kanjer. Ik mis zelf een grote vlagzalm die losschiet in een stroomversnelling. 
Verder vangen we alleen kleintjes of niks (Wim had een baaldag).

Vr 27/6. De laatste visdag gaan we weer op kleintjes vissen voor de deur. Ik vis niet meer mee omdat ik wat last heb van m'n arm, en ga te voet met de verrekijker op pad. Een koppeltje staartmezen dat ik goed kan bekijken maakt mijn dag al goed. 's Midddags gaan we naar Barmouth dat ligt aan de monding van de Mawddach. Ook hier ligt weer een grote houten brug over de Mawddach waar geregeld een treintje overheen komt. Hier ontdekken we een plek waar de harders ongeveer de kant op komen. En we zien ook dat je met kunstaas grote zeebaars vanaf de brug kunt vangen. Je hebt er alleen takelmateriaal voor nodig, geen vlieghengel! We sluiten af met een lekker etentje bij een Indiaas restaurant in Barmouth.

Za 28/6. Wim is altijd een prima reisgids en heeft gezien dat Coch-Y-Bonddu books in Machynlleth zit, een plaatsje waar we al eerder deze week doorheen zijn gekomen. Op de terugweg gaan we daar dus even langs. Geweldig zoveel vliegvisboeken, zowel nieuw als tweedehands. Maar ook over vogels en andere natuurbelevingen hebben ze er veel boeken. Ieder van ons koopt nog een boek, want voorlopig zullen we het met de theorie moeten doen!

Het was een prachtige week met mooi weer in een mooie omgeving. Daardoor vielen de visvangsten helaas tegen, but that's all in the game. Ik ga graag nog een keer terug naar zo'n mooie plek met zulke vriendelijke en behulpzame mensen. En 's avonds konden we steeds naar de wedstrijden van het WK-voetbal kijken, dus we hebben ons niet verveeld. Behalve Ben, die geeft niks om voetbal!

Gelukkig verschijnt in Wales alles in twee talen!

 Guus Eilers, 29 juni 2014